KORAMIC

W pierwszych latach XX wieku zakłady produkcyjne w dzielnicy zatrudniały tysiące niewykwalifikowanych robotników z różnych części monarchii austro-węgierskiej; około połowy stanowili imigranci z ziem czeskich, w większości skoszarowani w wybudowanych dla nich barakach. Dla firmy pracowały całe rodziny, w tym dzieci, które ukończyły 12 czy 14 rok życia^[3].

Jeszcze przed Anschlussem Austrii Wienerberger był jednym z największych producentów materiałów budowlanych na rynek austriacki. W 1935 firma zatrudniała w siedmiu zakładach produkcyjnych na terenie Wiednia 2500 robotników i stu pracowników biurowych^[4]. W czerwcu 1940 fabryki Wienerbergera zatrudniały 2100 robotników, z czego 300 stanowili Żydzi pozbawieni wcześniej pracy w innych zawodach w wyniku tzw. arianizacji, a 90 było jeńcami wojennymi^[4]. W kolejnych miesiącach liczba Żydów zatrudnianych w fabrykach firmy zwiększyła się, część z nich pozostała zatrudniona jeszcze w 1944, a być może także i w 1945^[4].

W latach II wojny światowej przedsiębiorstwo było zależne od koncernu budowlanego banku Creditanstalt, który posiadał 78 proc. udziałów w firmie. W latach 1940–1945 prezesem Wienerbergera był Hermann Leitich. Odrzucił złożoną przez Oswalda Pohla propozycję przejęcia firmy przez SS i przekształcenia jej w obóz pracy działający w ramach koncernu DEST, dzięki czemu firma zachowała niezależność i pozostała w prywatnych rękach. Mimo strat wynikłych z utraty części majątku przedsiębiorstwa w wyniku alianckich nalotów bombowych, w latach 1943–1944 Wienererger znacząco zwiększył produkcję i był w stanie wyjść na zero. Po zakończeniu wojny firma była jednym z przedsiębiorstw kluczowych dla odbudowy Austrii ze zniszczeń wojennych^[4].

Po 1989 roku i upadku komunizmu w Europie Środkowej, Wienerberger dokonał serii przejęć w dawnych krajach satelickich ZSRR, firma zainwestowała także duże środki w USA^[5].

W 1996 Creditanstalt ogłosił informację o przyłączeniu do grupy Weinerberger belgijskiego producenta cegieł i dachówek Terca Bricks^[6]; tym samym wiedeński koncern stał się największym na świecie producentem cegieł^[7].

Mimo słabej koniunktury na rynku cegieł i materiałów budowlanych, która zmusiła grupę Wienerberger do zamknięcia kilku nierentownych zakładów w Niemczech, w 2001 roku jej zyski wzrosły o 2 proc. do poziomu 1545 mln euro, a zatrudnienie wyniosło 11 331 – i również wzrosło o 2 procent^[5]. Tym samym firma utrzymała pozycję światowego lidera w produkcji cegieł^[5].

W Polsce[edytuj | edytuj kod]

 

Wyrobisko iłów plioceńskich w Toruniu, teren zakładu Wienerberger

W Polsce przedsiębiorstwo działa od 1995 roku (pod firmą Wienerberger Ceramika Budowlana)^[2].

Do 2007 do grupy Wienerberger należało 19 zakładów produkcyjnych na terenie całej Polski, m.in. w Lęborku, Zielonce, Honoratce, Łajsach, Toruniu i Dobrem, a także w Kupnie, Nowym Sączu i Osieku^[8]. Wienerberger Ceramika Budowlana produkuje i dostarcza ceramiczne cegły konstrukcyjne i stropy marki Porotherm (produkowane w Lęborku)^[8]. W 2002 roku przedsiębiorstwo rozpoczęło produkcję cegły klinkierowej marki Terca^[2]. Od 2004 roku przedsiębiorstwo rozpoczęło produkcję dachówek marki Koramic^[2][8]. W 2009 roku na rynku pojawiły się pustaki marki Porotherm, a rok później Porotherm Dryfix – system murowania na sucho.

W 2013 roku Wienerberger stworzył polski serwis społecznościowy Budogram, który skupia społeczność budujących domy^[9][10].